Στις 25 Οκτωβρίου, ο Αλέκος Φασιανός γεννιέται στην Αθήνα δίπλα στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων – ο παππούς του, ιερέας της εκκλησίας ζούσε εκεί µε όλη του την οικογένεια. Ο πατέρας του, είναι συνθέτης και καθηγητής µουσικής και η µητέρα του καθηγήτρια αρχαίων ελληνικών.
Η επίδραση του παππού του υπήρξε καθοριστική στην διάπλασή του και ο ίδιος τον αναφέρει σε κάθε περίσταση που μιλάει για τον εαυτό του.
Την μητέρα του διακατείχε ένα πάθος για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και έτσι μαζί της συχνά επισκέπτονταν αρχαίολογικούς χώρους όπου έμαθε να γνωρίζει και να θαυμάζει το αρχαίο κάλλος.
Μέχρι τα 17 του ζωγράφιζε μόνος του με σκοπό να απάντησει στα άλυτα εικαστικά προβλήματα.
Zει την γερµανική κατοχή µέσα στον τρόµο: η πείνα βασιλεύει, οι εκτελέσεις των πολιτών πολλαπλασιάζονται. Ο θείος του εκτελείται από τους Γερµανούς για τα αντιστασιακά µηνύµατα που έγραφε στους τοίχους της Αθήνας.
Το 1945 ξεκινάει να ζωγραφίζει στη διάρκεια του εµφυλίου πολέµου. Οι πρώτες του σπουδές διεξάγονται σε διαφορετικούς τόπους, συχνά σε εκκλησίες καθώς τα σχολεία βρίσκονται υπό την κατοχή γερµανών στρατιωτών.
Εισάγεται στο Ωδείο των Αθηνών και για δώδεκα χρόνια, σπουδάζει βιολί. Εκεί συναντάει µουσικούς όπως ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μίκης Θεοδωράκης και την Ντόρα Μπακόπουλου, που θα διαδραµατίσουν σηµαντικό ρόλο στη ζωή του.
Στο λύκειο συνδέεται µε νέους µαθητές µε τους οποίους µοιράζεται το ενδιαφέρον του για την τέχνη, τη συγγραφή και το θέατρο, όπως ο κινηµατογραφιστής Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο ποιητής Λευτέρης Παπαδόπουλος. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των ετών, βοηθάει των παππού του στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και εκείνος τον ενθαρρύνει να ασχοληθεί µε τη ζωγραφική. Για τα θρησκευτικά βιβλία, σχεδιάζει και ζωγραφίζει µε χρωµατιστά µελάνια, και βινιέτες µε βυζαντινά σύµβολα.