Ο παππούς μου ήταν πάπας. Γεννήθηκα το 1935 δίπλα ακριβώς στην εκκλησία που λειτουργούσε ο ίδιος. Είχαμε ένα μικρό σπίτι με δειλινά στους Αγίους Αποστόλους κάτω από την Ακρόπολη. Από πολύ μικρός και εξ αιτίας του παππού μου, τριγύρναγα στις μισοσκότεινες μεταβυζαντινές εκκλησίες και τον βοηθούσα άλλοτε φέρνοντας του το θυμιατό και άλλοτε διαβάζοντας τον Απόστολο. Πιο πολύ όμως και από το θρησκευτικό μέρος με είλκυαν οι εικόνες οι βυζαντινές η οι λαϊκές.

Μου έκαναν εντύπωση οι άγιοι καβαλάρηδες με τα φωτοστέφανα και τα σπαθιά τους που έβγαζαν φλόγες και σκότωναν θηρία. Τα ξερά βυζαντινά βουνά στο βάθος, τα περίεργα δέντρα και τα φυτά και οι χρυσοί ουρανοί. Προσπαθούσα να αντιγράψω τις εικόνες. Όμως ήθελα να κάνω και δικές μου, να εκφράσω και τον δικό μου κόσμο, όπως κι όλας είχε διαπλαστεί από όλα όσα έβλεπα.

Η μητέρα μου ήταν φιλόλογος και είχε μανία με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Αυτή με πήγαινε συγχρόνως στα Μουσεία η την Ακρόπολη και παντού όπου μπορούσε να συναντήσει αρχαία πράγματα. Μου άρεσαν πολύ τα εικονογραφημένα αρχαία βάζα, ιδίως οι λευκές λήκυθοι, που εικόνιζαν νεκρικές παραστάσεις. Πιο πολύ όμως με συγκινούσαν τα κυκλαδικά ειδώλια με στυλιζαρισμένα χέρια, τα μονοκόμματα σώματα που μοιάζανε με παιχνίδια.

Ο πατέρας μου ήταν μουσικός και έτσι έμαθα να παίζω βιολί. Δεν νομίζω ότι αυτό με επηρέασε καθόλου. Γιατί ήθελα να ζωγραφίζω από μικρό παιδί. Μέχρι τα δεκαεφτά μου χρόνια ζωγράφιζα μόνος μου και είχα όλο τον μαγικό κόσμο των εικόνων, στις εκκλησίες, και από την άλλη μεριά την αγαλματολατρεία των αρχαίων Ελλήνων.

Ύστερα πήγα και σπούδασα στην Σχολή Καλών Τεχνών.

Για πέντε χρόνια ασχολήθηκα με το σχέδιο αρχαίων κεφαλών και γυμνών μοντέλων.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν έμαθα τίποτε. Το αντίθετο. Ο δάσκαλος μας ο Μόραλης είχε μια επιρροή επάνω μας τόσο σαν καλλιτέχνης, όσο και σαν άνθρωπος. Μάθαμε να βλέπουμε τις επιδράσεις του σκότους επί του φωτός και τανάπαλιν καθώς και τις αλλοιώσεις των σχημάτων των αντικειμένων εξ αιτίας του φωτός. Μάθαμε να συγκρίνουμε και τα πράγματα. Όμως πάντα σκεφτόμουνα τους αγίους με τα φωτοστέφανα, τα κοντάρια τους, τα σπαθιά τους, τις πολυποίκιλες στολές τους και τα κόκκινα η άσπρα άλογα που πηδούσαν πάνω από φλεγόμενους δράκοντες.

Λιγότερο τώρα σκεφτόμουνα τα κυκλαδικά.Μου άρεσε επίσης και η γιαπωνέζικη τέχνη και η ινδική ζωγραφική-Ταντρική. Όμως δεν είχα την μυστικοπάθεια. Άρχισα να ζωγραφίζω πάλι ανθρώπους με στολή και παράσημα μέσα σε κήπους. Δεν είχαν καμία κίνηση. Ήταν ανέκφραστοι και κρατάγανε λουλούδια. Αργότερα οι μικρές αυτές φιγούρες των ανθρώπων με τις στολές που έκανα άρχισαν να διαλύονται, να γίνονται τα όντα τα χρωματιστά με τα λουλούδια γύρω γύρω, άλλοτε καλά, άλλοτε τρομερά.

Και τώρα αυτά που ζωγραφίζω κρατούν φλεγόμενα σπαθιά όπως οι βυζαντινοί άγιοι. Είναι όμως πλάσματα απόκοσμα, της δικιάς μου φαντασίας, όπως προήλθαν μέσα από τις σκοτεινές εκκλησίες. Μου αρέσει η κόκκινη μάζα η η μπλέ, όχι όμως αφηρημένη. Θέλω όμως να συμβολίζει κάτι το χρώμα η οι γραμμές. Για αυτό πάντα οι φιγούρες που ζωγραφίζω είναι διαλυμένες και ζουν στα λουλούδια.

Ίσως είναι πεθαμένες”

–

Αλέκος Φασιανός
Αθήνα 1964

Τo χρώμα πρέπει πάντα να έχει μία σημασία!

Α. ΦΑΣΙΑΝΟΣ

ΓΕΝΝΗΣΗ
1935

ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Σπουδές στο βιολί

ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
Καθηγητής Γιάννης Μόραλης

ECOLE DES BEAUX ARTS
Σπουδές στην λιθογραφία με υποτροφία του γαλλικού κράτους.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ

COMMANDEUR DE L’ORDRE DES ARTS ET DES LETTRES – 2021
Παρασημοφόρηση από την Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας Roselyne Bachelot – Narquin

ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ
Παρασημοφόρηση από τον Υπουργό Frederic Mitterrand

ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΛΕΓΕΩΝΑΣ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ
παρασημορόρηση από τον Γάλλο πρέσβη Ζαν Λου Κιούν-Ντελφόρζ,

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ

ΕΚΘΕΣΕΙΣ

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ

Το Alekos Fassianos Estate ιδρύθηκε από τον καλλιτέχνη και την οικογένεια του ως Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, που έχει ως σκοπό, την διαχείριση και διαφύλαξη των πνευματικών δικαιωμάτων του καλλιτέχνη.

Διαβάστε Περισσότερα

Το Μουσείο Αλέκος Φασιανός θα ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό στις αρχές του 2023.

Το κτίριο του Μουσείου σχεδιάστηκε από κοινού τη δεκαετία του '90 από τον Αλέκο Φασιανό και τον Κυριάκο Κρόκο, διάσημο αρχιτέκτονα και μακροχρόνιο φίλο και συνεργάτη του καλλιτέχνη. Βρίσκεται στην αθηναϊκή περιοχή του Μεταξουργείου, στο κέντρο της πόλης. Το αρχιτεκτονικό τού ύφος και ο ρυθμός του απεικονίζουν τις αισθητικές και φιλοσοφικές αρχές που διέπουν το έργο του Αλέκου Φασιανού, καθιστώντας το ένα από τα λίγα μουσεία στα οποία η συνεργασία μεταξύ αρχιτέκτονα και καλλιτέχνη ενισχύει τον διάλογο μεταξύ των έργων και του χώρου που τα περιβάλλει. Με διεπιστημονική προσέγγιση, το μουσείο θα διοργανώνει περιοδικές εκθέσεις, συζητήσεις και ακαδημαϊκές δραστηριότητες σε συνεργασία με άλλα ιδρύματα και οργανισμούς καθώς και εκπαιδευτικά προγράμματα.

Μουσείο Αλέκου Φασιανού - Ξενάγηση για την εκπομπή Αστικό Τοπίο